Van de douanetoren en het seinpunt tot het wereldberoemde monument
Historische tradities en legendes zijn verstrengeld rond de toren op het kleine Rijneiland voor Bingen.
Feit is dat de Romeinen hier al een klein fort bouwden. Tijdens het bewind van de Franken raakte het echter meer en meer in verval. Pas toen Hatto II in 968 de leiding van het aartsbisdom Mainz overnam en soeverein over Bingen werd, kwam de eilandtoren weer tevoorschijn uit zijn historische slaap.
Tot dan was Bingen de facto een vrije stad, maar nu dwong het harde bewind tot aanzienlijke extra belastingen en strikte ondergeschiktheid van de bevolking. De naam "Muizentoren", die voor het eerst werd gedocumenteerd in 1516, is waarschijnlijk afgeleid van zijn functie als uitkijktoren (Middelhoogduitse "musen" = op de loer liggen).
Maar al in de 16e eeuw werd de toren in verband gebracht met de legende van bisschop Hatto, die hier door muizen levend zou zijn opgegeten als straf voor zijn meedogenloosheid. In 1298 werd de toren opgenomen in het douanesysteem van de burcht Ehrenfels, in 1689 verwoestten Franse troepen het gebouw. Het belang ervan wordt pas in 1855 herinnerd. De Pruisen bouwden op het eiland een seintoren voor de scheepvaart, die vandaag de dag nog steeds te zien is.
De Kloppberg is als het ware gemaakt voor een kasteel of fort.
De hele berg maakte toen deel uit van een verdedigingsgordel omringd door een muur, die ook de stad Bingium omvatte.
n 355 na Christus werd het complex het slachtoffer van de Alemannen. De eeuwen die volgden waren slecht voor de berg. Kastelen werden gebouwd en vernietigd. De naam "Burg Klopp" werd voor het eerst genoemd in een document in 1282. Kasteel Klopp werd herhaaldelijk verwoest door gewapende conflicten, het meest recentelijk in 1689 tijdens de Pfalz Successieoorlog. De pittoreske ruïnes vestigden zich als een populaire bestemming tijdens het Rijnromantische tijdperk.
De basiliek van Sint Maarten staat op de fundamenten van een Romeinse tempel.
Je krijgt een gevoel voor de grote geschiedenis van Bingen, vooral in de basiliek.
Men hoeft zich er alleen maar van bewust te zijn dat de Romeinen in de jaren voor de geboorte van Christus al op deze plek een tempel voor de goden hadden gebouwd. De lijst met schenkingen van de Abdij van Lorsch voor het jaar 793 vermeldt voor het eerst St. Martin. Het romaanse gebouw werd in 883 verwoest en in 1220 heropend. Toen op 14 augustus 1403 een stadsbrand uitbrak, viel bijna de hele kerk in puin en as. Dertien jaar later werd een nieuwe Sint-Martinuskerk in gotische stijl voltooid. Aangezien St. Martin een collegiale kerk was, werd het Barbaragebouw in 1505 uitgebreid tot parochiekerk. In de periode die volgde onderging de kerk veel veranderingen; Altaren en kunstschatten gingen verloren of werden verkocht. Op 1 april 1930, paus Pius XI. St. Martin de titel van pauselijke basiliek. Na het bombardement in 1944 stortten het gewelf van het schip en een deel van het hoogaltaar in. Tegenwoordig wacht weer een kerk van bijzondere schoonheid op bezoekers.
Centrale attractie van de Rochusberg
Op een heuvel ten zuidoosten van Bingen ligt de bedevaartskerk St. Rochus, gebouwd in neogotische stijl in 1895.
De geschiedenis gaat echter veel verder dan deze datum: nadat de pest in 1666 vele levens had geëist, beloofden leden van de gemeenteraad van Bingen een kapel te schenken aan de patroonheilige van de pestslachtoffers, Sint Rochus, en daar jaarlijks een processie te houden. Nadat de kerk in 1795 tijdens gevechten tussen Franse revolutionaire troepen en Duitse soldaten afbrandde, werd ze in 1814 herbouwd.
De vieringen van de kerkwijding werden beschreven door Johann Wolfgang von Goethe, die onder de gasten was en ook een altaarstuk schonk.
Vanaf die tijd werd de Rochus-kapel ook een plaats van aanbidding voor Hildegard von Bingen, die in de 19e eeuw aan belang won: na de ontbinding van het Eibingen-klooster werden het interieur van de voormalige kloosterkerk en de schat met reliekschrijnen verplaatst naar de Rochusberg.
De binnenstad van Bingen scoort niet alleen met een gevarieerd gastronomisch aanbod. Ook al biedt Bingen geen gesloten oude binnenstad, een bezoek aan het levendige stadscentrum met tal van door de eigenaar beheerde winkels, enkele winkelketens en cafés en restaurants is de moeite waard. Straten en pleinen die bijzonder de moeite waard zijn, zijn de Salzstraße met historische gebouwen en de voormalige straat van de rijke zouthandelaren.
De voedselmarkt met het laatbarokke Puricelli-paleis vormt het centrum van het stadscentrum. Direct naast de Basiliek van St. Martin ligt de Freidhof met het staatsvakwerkgebouw, de zogenaamde Haferkasten, waarin tegenwoordig het Stefan George Museum is gevestigd.
De Badergasse en Löhrgasse geven nog steeds een beeld van het middeleeuwse stadsbeeld van Bingen. Met de Löhrturm is een overblijfsel van de middeleeuwse stadsversterkingen bewaard gebleven. Aan de andere kant van het stadscentrum ligt de Mainzer Straße, die de moeite van het bekijken waard is vanwege de villa's van wijnhandelaren die bewaard zijn gebleven.
Vanaf de Kaiser Friedrich-toren op de Binger Rochusberg . heb je een 360°-uitzicht
De toren van de architecten Anton Louis en Johann Doll werd gebouwd tussen 1887 en 1888. Oorspronkelijk zou het een houten toren zijn die op het westelijke deel van de Rochusberg zou komen, de zogenaamde Scharlachkopf. Maar het geld was er voorlopig niet. Na de dood van de oude burgemeester van Bingen, Eberhard Soherr, kon het idee worden gerealiseerd. Omdat hij in zijn nalatenschap had verordend dat 10.000 mark moest worden besteed aan de bouw van een enorme toren met basaltlava en zandsteen. De naam Kaiser-Friedrich-Turm gaat terug op Kaiser-Friedrich III, ook wel de 99 dagen keizer genoemd.
Maar ook aan deze toren knaagde de tand des tijds en eind augustus 2012 werd hij na vier maanden renovatie weer opengesteld voor bezoekers.
Tijdens de wintermaanden is de toren om veiligheidsredenen gesloten.
In 2029 vindt de Federale Tuinbouwshow plaats in het UNESCO-werelderfgoed "Boven Midden-Rijndal". De stad Bingen ligt aan de zuidelijke toegangspoort tot het Midden-Rijndal en draagt veel bij aan de BUGA-planning.
Bingen er valt genoeg te zien en is veel te beleven, gelukkig zijn er voldoende accommodaties.